Σίκινος, το μικρό, ήρεμο νησί ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο, στο νότιο τμήμα των Κυκλάδων. Αυτό το νησί είναι γνωστό για τις όμορφες παραλίες, τη γαλήνια ατμόσφαιρα, τα άγρια τοπία την επαφή με την παρόδοση και τα εκλεκτά τοπικά προϊόντα. Γνωστός επίσης είναι και ο μύθος από όπου πήρε το όνομά της, από το Σϊκινο, το γιο που γέννησε η ναϊάδα νύμφη Οινόη σαν έγινε γυναίκα του Θόαντα.  Η Σίκινος χαρακτηρίζεται για την τραχιά και ελκυστική γοητεία της. Διατηρεί ανέγγιχτη τη φυσιογνωμία της και ενθαρρύνει τον εναλλακτικό τουρισμό. 

Η Χώρα είναι από μόνη της μια μικρή ζωγραφιά. Αποτελείται από δύο συνοικίες, εξίσου όμορφες και γοητευτικές, το Κάστρο και το Χωριό που βρίσκονται σε αντικριστές βουνοπλαγιές. Το Κάστρο είναι χτισμένο στο χείλος του γκρεμού. Μετά την είσοδο από το παραπόρτι το μάτι χάνεται ανάμεσα σε άσπρα αιωνόβια σπίτια, σε σοκάκια αρωματισμένα από τα γιασεμιά, αυλές με βουκαμβίλιες, γεράνια και κληματαριές. Στην κορυφή του τρεις ανεμόμυλοι στέκονται αγέρωχοι απέναντι στο πέλαγος. 

Το Χωριό στα νότια συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κυκλαδίτικου νησιού. Ένας λαβύρινθος από στενά δρομάκια ενώνει τα σπίτια με τα ανθισμένα παρτέρια, τα περάσματα και τις κρυφές γωνίες. Οι παραλίες στη Σίκινο είναι παρθένες με καταγάλανα και καθαρά νερά. Κάποιες είναι προσβάσιμες οδικώς, κάποιες μέσω θαλάσσης και κάποιες προσβάσιμες από μονοπάτια. Το σίγουρο είναι ότι όλες έχουν γαλαζοπράσινα κρυστάλινα νερά και σε αρκετές υπάρχει φυσική σκιά από τα αρμυρίκια. Αξίζει να επισκεφτείτε μία από τις ωραιότερες σπηλιές των Κυκλάδων, τη Μάυρη σπηλιά που προσεγγίζεται μόνο από τη θάλασσα.  Αξίζει επίσης να περπατήσει κανείς το νησί καθώς θα ανακαλύψει απομεινάρια αρχαίων οικισμών, βυζαντινές εκκλησίες, φαράγγια, απόμακρες παραλίες, ξέφωτα με πανοραμική θέα και φυσικά πλούσια κυκλαδίτικη φύση.